၁၀။ ယေရှုအပေါ် ဖာရိရှဲတို့၏ ဝေဖန်ခြင်း

ရှင်မာကု ၃:၂၁-၂၂ ကိုယ်တော်၏ အဆွေအမျိုးတို့သည် ကြားလျှင်၊ သူသည် အရူးဖြစ်၏ဟုဆို၍ ကိုယ်တော်ကို ဖမ်းဆီးခြင်းငှါ ထွက်သွားကြ၏။ ယေရုရှလင်မြို့မှလာသော ကျမ်းပြုဆရာတို့ကလည်း၊ သူသည် ဗေလဇေဗုလ စွဲသောသူဖြစ်၏။ နတ်ဆိုးမင်းကို အမှီပြု၍ နတ်ဆိုးတို့ကို နှင်ထုတ်သည်ဟု ဆိုကြ၏။

၁၁။ ဖာရိရှဲများကို ယေရှု ပြစ်တင်မောင်းမဲခြင်း

ရှင်မဿဲ ၁၂:၃၁-၃၂ ထိုကြောင့် ငါဆိုသည်ကား၊ ပြစ်မှားသောအပြစ်၊ ဘုရားကိုကဲ့ရဲ့သောအပြစ်အမျိုးမျိုးတို့နှင့် လွတ်စေခြင်းအခွင့်ကို လူတို့သည် ရနိုင်ကြ၏။ ဝိညာဉ်တော်ကို ကဲ့ရဲ့သောအပြစ်နှင့်လွတ်စေခြင်းအခွင့်ကို လူတို့သည် မရနိုင်ကြ။ လူသားကို နှုတ်ဖြင့်ပြစ်မှားသောသူ၏အပြစ်ကိုလည်း လွှတ်နိုင်၏။ သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို နှုတ်ဖြင့် ပြစ်မှားသောသူ၏အပြစ်ကို ယခုဘဝနောင်ဘဝ၌ မလွှတ်နိုင်။

ရှင်မဿဲ ၂၃:၁၃-၁၅ လျှို့ဝှက်သောကျမ်းပြုဆရာ၊ ဖာရိရှဲတို့၊ သင်တို့သည် အမင်္ဂလာရှိကြ၏။ အကြောင်းမူကား၊ ကောင်းကင်နိုင်ငံတော်၏ တံခါးကို လူတို့ရှေ့မှာပိတ်ထား၍ မိမိတို့လည်းမဝင်၊ ဝင်လိုသောသူတို့ကိုလည်း ဆီးတားကြ၏။ လျှို့ဝှက်သောကျမ်းပြုဆရာ၊ ဖာရိရှဲတို့၊ သင်တို့သည် အမင်္ဂလာရှိကြ၏။ အကြောင်းမူကား၊ မုဆိုးမအိမ်ကို လုယူသိမ်းစား၍၊ အပြစ်မပေါ်စေခြင်းငှါ ရှည်စွာသော ပဌနာစကားကို ရွတ်တတ်ကြ၏။ ထို့ကြောင့် သာ၍ ကြီးစွာသော ဒဏ်ကိုခံရကြလတံ့။ လျှို့ဝှက်သောကျမ်းပြုဆရာ၊ ဖာရိရှဲတို့၊ သင်တို့သည် အမင်္ဂလာရှိကြ၏။ အကြောင်းမူကား၊ လူတယောက်ကိုပင် ဘာသာသွင်းခြင်းငှါ ကုန်းကြောင်းရေကြောင်းပတ်ပတ်လှည့်လည်၍ ဘာသာသွင်းပြီးသောသူကိုလည်း၊ မိမိတို့ထက် နှစ်ဆသောငရဲသားဖြစ်စေကြ၏။

အထက်က ကျမ်းနှစ်ပိုဒ်၏ အကြောင်းအရာသည် မတူညီကြပေ။ ပထမကျမ်းပိုဒ်ကို အရင်ကြည့်ကြစို့-- ယေရှုအပေါ် ဖာရိရှဲတို့၏ ဝေဖန်ခြင်း။

သမ္မာကျမ်းစာတွင်၊ ယေရှုကိုယ်တိုင်နှင့် သူ လုပ်ဆောင်ခဲ့သည့် အရာများနှင့်ဆိုင်သည့် ဖာရိရှဲတို့၏ သုံးသပ်ချက်မှာ- “သူသည် အရူးဖြစ်၏ဟုဆို၍...သူသည် ဗေလဇေဗုလ စွဲသောသူဖြစ်၏။ နတ်ဆိုးမင်းကို အမှီပြု၍ နတ်ဆိုးတို့ကို နှင်ထုတ်သည်ဟု ဆိုကြ၏။” (ရှင်မာကု ၃:၂၁-၂၂) ဟူ၍ ဖြစ်သည်။ သခင်ယေရှုကို ကျမ်းပြုဆရာတို့နှင့် ဖာရိရှဲတို့၏ ဝေဖန်မှုက အခြားလူတို့၏ စကားများကို အတုခိုးနေခြင်းမျှသာ မဟုတ်သကဲ့သို့၊ အခြေအမြစ် မရှိသော ထင်မြင်ချက် မဟုတ်ခဲ့ပေ- ယင်းသည် သူ၏လုပ်ဆောင်ချက်များနှင့် သက်ဆိုင်၍ ၎င်းတို့ မြင်ခဲ့ရပြီး ကြားခဲ့ရသည့်အရာမှလာသော သခင်ယေရှုနှင့်ပတ်သက်သည့် ၎င်းတို့ ကောက်ချက်ချခြင်း ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့၏ ကောက်ချက်သည် အပြင်ပန်းအားဖြင့် တရားမျှတမှုအရ ချမှတ်ထားပြီး လူတို့အဖို့ အခြေအမြစ် ရှိသည့်အလား ထင်ရသော်လည်း၊ သခင်ယေရှုကို ၎င်းတို့ အကဲဖြတ်ဝေဖန်သော မာနထောင်လွှားမှုသည် သူတို့အတွက်ပင် ချုပ်တည်းရန် ခက်ခဲခဲ့ပေသည်။ သခင်ယေရှုအတွက် ၎င်းတို့၏ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရသော အမုန်းစွမ်းအားသည် ၎င်းတို့၏ ကိုယ်ပိုင် ရိုင်းစိုင်းသောရည်မှန်းချက်များနှင့် ၎င်းတို့၏ ဆိုးယုတ်သော စာတန်သဘောပါဝင်သော မျက်နှာရိပ် မျက်နှာကဲများအပြင် ဘုရားသခင်ကို ဆန့်ကျင်သည့် ၎င်းတို့၏ မလိုမုန်းထားသော သဘာဝကို မြင်သာအောင်ပြလေသည်။ သခင်ယေရှုအပေါ် ၎င်းတို့၏ အကဲဖြတ်ဝေဖန်ခြင်းတွင် ၎င်းတို့ပြောသည့် ဤအရာများသည် ၎င်းတို့၏ ရိုင်းစိုင်းသော ရည်မှန်းချက်များ၊ မနာလိုမှုနှင့် ဘုရားသခင်နှင့် သမ္မာတရား အပေါ် ၎င်းတို့၏ ရန်လိုမှုနှင့်ဆိုင်သည့် အကျည်းတန်ပြီး မလိုမုန်းထားသော သဘာဝဖြင့် လှုံ့ဆော်ခံရခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ သခင်ယေရှု၏ လုပ်ဆောင်ချက်များ၏ အရင်းအမြစ်ကို ၎င်းတို့ မစုံစမ်းမစစ်ဆေးခဲ့သကဲ့သို့၊ သူပြောဆိုပြီး လုပ်ဆောင်ခဲ့သည့် အရာ၏ အနှစ်သာရကိုလည်း ၎င်းတို့ မစုံစမ်းမစစ်ဆေးခဲ့ကြချေ။ ယင်းထက် ၎င်းတို့သည် သူလုပ်ဆောင်ခဲ့သောအရာတို့ကို ထိန်းမနိုင်ချုပ်မရသော စိတ်လှုပ်ရှားသည့် အခြေအနေတစ်ခုတွင် ၎င်းတို့သည် ကျိုးကြောင်းမမြင်စွာနှင့် တမင်အငြိုးဖြင့် သူ လုပ်ဆောင်ခဲ့ပြီးသည့်အရာကို တိုက်ခိုက်ခဲ့ကြကာ သိက္ခာ ချခဲ့ကြသည်။ ၎င်းတို့သည် သန့်ရှင်းသော ဝိညာဉ်တော် တစ်ဖြစ်လဲ ဘုရားသခင်၏ ဝိညာဉ်တော်ဖြစ်သည့် သူ၏ ဝိညာဉ်ကို စိတ်လိုလက်ရ သိက္ခာချသည်အထိ လုပ်ဆောင် ခဲ့ကြသည်။ ဤသည်မှာ ၎င်းတို့က၊ “သူသည် အရူးဖြစ်၏”၊ “ဗေလဇေဗုလ” နှင့် “နတ်ဆိုးမင်း” ဟု ပြောခဲ့ကြချိန်တွင် ၎င်းတို့ ဆိုလိုသည့်အရာ ဖြစ်သည်။ ဆိုလိုသည်မှာ ဘုရားသခင်၏ ဝိညာဉ်တော်သည် ဗေလဇေဗုလဖြစ်ပြီး နတ်ဆိုးမင်းဖြစ်သည်ဟု ၎င်းတို့ ပြောခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ မိမိကိုယ်ကိုယ် လူ့ဇာတိဖြင့် ယူတင်ဝတ်ဆင်ခဲ့ပြီးဖြစ်သည့် ဘုရားသခင်၏ လူ့ဇာတိခံ ဝိညာဉ်တော်၏ အမှကို ရူးသွပ်ခြင်းဟု ၎င်းတို့က ဖော်ပြကြလေသည်။ ၎င်းတို့သည် ဘုရားသခင်၏ ဝိညာဉ်တော်ကို ဗေလဇေဗုလနှင့် နတ်ဆိုးမင်းအဖြစ် ပြစ်မှားစော်ကားခဲ့ရုံသာမက၊ ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်ကိုလည်း ရှုတ်ချခဲ့ကြပြီး သခင်ယေရှုခရစ်တော်ကိုလည်း ရှုတ်ချကာ ပြစ်မှားစော်ကားခဲ့ကြသည်။ ဘုရားသခင်အပေါ် ၎င်းတို့၏ ဆန့်ကျင်ခြင်းနှင့် ပြစ်မှားစော်ကားခြင်း၏ အနှစ်သာရမှာ စာတန်နှင့် နတ်ဆိုးများ၏ ဘုရားသခင်ပေါ် ဆန့်ကျင်ခြင်းနှင့် ပြစ်မှားစော်ကားခြင်းတို့၏ အနှစ်သာရနှင့် လုံးဝ တူညီလေသည်။ ၎င်းတို့သည် ဖောက်ပြန်ပျက်စီးသော လူသားများကို ကိုယ်စားပြုရုံသာမက စာတန်၏ ပြယုဂ်ပင် သာ၍ ဖြစ်ကြသည်။ သူတို့သည် လူသားမျိုးနွယ်အလယ် စာတန်အတွက် လမ်းကြောင်း တစ်ခုဖြစ်သကဲ့သို့၊ စာတန်၏ ကြံရာပါများနှင့် လက်ပါးစေများ ဖြစ်ကြသည်။ သခင်ယေရှုခရစ်တော်အပေါ် ၎င်းတို့၏ ပြစ်မှားစော်ကားခြင်းနှင့် ဂုဏ်သရေဖျက်ခြင်းတို့၏ အနှစ်သာရသည် အဆင့်အတန်းအတွက် ၎င်းတို့၏ ရုန်းကန်မှု၊ ဘုရားသခင်နှင့် ပြိုင်ဆိုင်မှုနှင့် ဘုရားသခင်ကို ၎င်းတို့၏ အဆက်မပြတ် စမ်းသပ်ခြင်းတို့ ဖြစ်ကြသည်။ ဘုရားသခင်အပေါ် ၎င်းတို့ဆန့်ကျင်ခြင်း၏ အနှစ်သာရနှင့် သူ့အပေါ် ရန်လိုမှုနှင့် သက်ဆိုင်သည့် ၎င်းတို့၏ သဘောထားအပြင်၊ ၎င်းတို့၏ စကားလုံးများနှင့် သူတို့၏ အတွေးများသည် ဘုရားသခင်၏ ဝိညာဉ်တော်ကို တိုက်ရိုက် ပြစ်မှားစော်ကားပြီး အမျက်ထွက်စေသည်။ ထို့ကြောင့် ဘုရားသခင်သည် သူတို့ ပြောခဲ့ပြီး လုပ်ဆောင်ခဲ့သည့်အရာအပေါ် အခြေခံ၍ ယုတ္တိတန်သော တရားစီရင်မှုကို သတ်မှတ်ခဲ့ပြီး၊ ၎င်းတို့၏ လုပ်ဆောင်ချက်တို့ကို သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို ဆန့်ကျင် ပြစ်မှားစော်ကားခြင်း အပြစ်အဖြစ် သတ်မှတ်ခဲ့သည်။ ဤအပြစ်သည် ဤဘဝနှင့် နောင်ဘဝ နှစ်ခုလုံး၌ ခွင့်လွှတ်၍ မရနိုင်ပေ၊ အောက်ပါကျမ်းပိုဒ်၌ သက်သေပြထားသကဲ့သို့ပင် ဖြစ်သည်၊ “...ဝိညာဉ်တော်ကို ကဲ့ရဲ့သောအပြစ်နှင့် လွတ်စေခြင်း အခွင့်ကို လူတို့သည် မရနိုင်ကြ” နှင့် “...သန့်ရှင်းသော ဝိညာဉ်တော်ကို နှုတ်ဖြင့် ပြစ်မှားသောသူ၏အပြစ်ကို ယခုဘဝ နောင်ဘဝ၌ မလွှတ်နိုင်။” ယနေ့ ဘုရားသခင်ထံမှလာသော ဤနှုတ်ကပတ်တော်များဖြစ်သည့် “ယခုဘဝနောင်ဘဝ၌ မလွှတ်နိုင်။” တို့၏ တကယ့် အဓိပ္ပာယ်အကြောင်းကို ဆွေးနွေးကြစို့။ ဆိုလိုသည်မှာ၊ “ယခုဘဝနောင်ဘဝ၌ မလွှတ်နိုင်။” ဟူသော နှုတ်ကပတ်တော်တို့ကို ဘုရားသခင်က မည်ကဲ့သို့ပြည့်စုံစေသည် ဆိုသည်ကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ဖြစ်စေကြစို့။

ငါတို့ပြောပြီးသည့်အရာတိုင်းက ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထား၊ လူများ၊ အဖြစ်အပျက်များနှင့် အမှုအရာများ အပေါ် သူ၏သဘောထားနှင့် ဆက်နွှယ်ပေသည်။ ပင်ကိုအားဖြင့် အထက်က ကျမ်းပိုဒ်နှစ်ပိုဒ်သည် ခြွင်းချက်မဟုတ်ပေ။ ကျမ်းစာ၏ ဤကျမ်းနှစ်ပိုဒ်၌ သင်တို့ တစ်ခုခု သတိပြု မိခဲ့ကြပါသလော။ လူအချို့က ဘုရားသခင်၏ အမျက်ဒေါသကို ထိုကျမ်းပိုဒ်များ၌ မြင်ရသည်ဟု ဆိုကြသည်။ လူအချို့က လူသားမျိုးနွယ်၏ ပုန်ကန်ပြစ်မှားမှုကို သည်းမခံသော ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထားဖက်ခြမ်းနှင့် လူတို့က ဘုရားသခင်ကို ပြစ်မှားစော်ကားသည့် အရာတစ်ခုခုလုပ်မိပါက၊ သူ၏ ခွင့်လွှတ်ခြင်းကို ၎င်းတို့ မရရှိနိုင်သည်ကို မြင်သည်ဟု ဆိုကြသည်။ လူတို့က ဤကျမ်းပိုဒ်နှစ်ခုတွင် ဘုရားသခင်၏ အမျက်ဒေါသနှင့် လူသားမျိုးနွယ်၏ ပုန်ကန်ပြစ်မှားခြင်းကို သည်းမခံခြင်းအားမြင်ကာ သတိမူမိသော်လည်း၊ သူ၏ သဘောထားကို ၎င်းတို့ အမှန်တကယ်နားမလည်ကြသေးချေ။ ဤကျမ်းနှစ်ပိုဒ်တွင် ဘုရားသခင်၏ စစ်မှန်သောသဘောထားနှင့် သူ့ကို ပြစ်မှားစော်ကားပြီး အမျက်ထွက်စေသော သူတို့အပေါ် သူ၏ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းနည်းတို့ကို ကွယ်ဝှက်ညွှန်းဆိုချက်များ သွယ်ဝိုက်ပါရှိပေသည်။ သူ၏သဘောထားနှင့် ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်း နည်းတို့က အောက်ပါ ကျမ်းပိုဒ်၏ စစ်မှန်သော အဓိပ္ပာယ်ကို ဖော်ပြပေသည်- “သန့်ရှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို နှုတ်ဖြင့် ပြစ်မှားသောသူ၏အပြစ်ကို ယခုဘဝနောင်ဘဝ၌ မလွှတ်နိုင်။” လူတို့သည် ဘုရားသခင်ကို ပြစ်မှားစော်ကားသောအခါနှင့် သူ့ကို အမျက်ထွက်စေသောအခါ၌၊ သူသည် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ထုတ်ပြန်ပြီး၊ ဤဆုံးဖြတ်ချက်က သူထုတ်ပြန်သော ရလဒ်တစ်ခု ဖြစ်၏။ ယင်းကို ဤနည်းဖြင့် သမ္မာကျမ်းစာထဲ၌ ဖော်ပြထားသည်- “ထို့ကြောင့် ငါဆိုသည်ကား၊ ပြစ်မှားသော အပြစ်၊ ဘုရားကိုကဲ့ရဲ့သော အပြစ်အမျိုးမျိုးတို့နှင့် လွတ်စေခြင်း အခွင့်ကို လူတို့သည် ရနိုင်ကြ၏။ ဝိညာဉ်တော်ကို ကဲ့ရဲ့သော အပြစ်နှင့် လွတ်စေခြင်း အခွင့်ကို လူတို့သည် မရနိုင်ကြ။” (ရှင်မဿဲ ၁၂:၃၁) နှင့် “လျှို့ဝှက်သောကျမ်းပြုဆရာ၊ ဖာရိရှဲတို့၊ သင်တို့သည် အမင်္ဂလာရှိကြ၏။” (ရှင်မဿဲ ၂၃:၁၃) သို့သော် ထိုကျမ်းပြုဆရာများနှင့် ဖာရိရှဲတို့အပြင် သခင်ယေရှုက ဤအရာတို့ကို ပြောပြီးနောက်တွင် သူသည် အရူးဖြစ်သည်ဟု ပြောသောလူတို့အတွက် ရလဒ်က မည်သည့်အရာဖြစ်သည်ကို သမ္မာကျမ်းစာတွင် မှတ်တမ်းတင်ထားသလော။ ၎င်းတို့ ပြစ်ဒဏ် တစ်ခုခု ခံစားကြရသည်ဟု မှတ်တမ်းတင်ထားသလော။ မှတ်တမ်းတင်ထားခြင်းမရှိဟု သေချာပြောနိုင်သည်။ ဤနေရာတွင် “မှတ်တမ်းတင်မထား” ဟု ပြောခြင်းသည် ထိုသို့သော မှတ်တမ်းတင်မှုမရှိဟု ပြောခြင်းမဟုတ်ဘဲ၊ အမှန်တွင် လူ့မျက်လုံးနှင့် မြင်နိုင်သော ရလဒ်မရှိဟု ဆိုရပေမည်။ “မှတ်တမ်းတင်မထား” ဟု ပြောခြင်းက အချို့သောအရာများကို ကိုင်တွယ်ခြင်းအတွက် ဘုရားသခင်၏ သဘောထားနှင့် အခြေခံသဘောတရားနှင့်ဆိုင်သည့် ကိစ္စရပ်ကို ရှင်းလင်းပေးသည်။ ဘုရားသခင်သည် ပြစ်မှားစော်ကားသောသူ၊ သို့မဟုတ် ဆန့်ကျင်သောသူ၊ သို့မဟုတ် သူ့ကို မကောင်းပြောသောသူများကိုပင်- သူ့ကို တမင်သက်သက် တိုက်ခိုက်ပြီး မကောင်းပြောကာ ကျိန်ဆဲသော လူများကို သူသည် မသိကျိုးကျွန်မပြုဘဲ၊ ယင်းထက် ၎င်းတို့အပေါ် ရှင်းလင်းသောသဘောထားတစ်ခု သူ့မှာရှိသည်။ ဤလူတို့ကို သူ စက်ဆုပ်ရွံရှာပြီး၊ သူ၏ စိတ်နှလုံး၌ ၎င်းတို့ကို ရှုတ်ချသည်။ သူ့ကို ပြစ်မှားစော်ကားသောသူတို့အပေါ် သူသည် ရှင်းလင်းသော သဘောထားတစ်ခု ရှိကြောင်းနှင့် ၎င်းတို့၏ရလဒ်များကို သူမည်ကဲ့သို့ သတ်မှတ်မည်ဆိုဖြစ်ကြောင်းတို့ကို ၎င်းတို့သိရန် အလို့ငှာ၊ ၎င်းတို့၏ ရလဒ်များ မည်သည့်အရာဖြစ်မည်ကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင် သူကြေညာလေသည်။ သို့သော် ဘုရားသခင်က ဤအရာများကို ပြောပြီးနောက်တွင်၊ ထိုလူများအား ဘုရားသခင် မည်သို့ ကိုင်တွယ်မည်ဆိုသည်နှင့် ပတ်သက်ပြီး အမှန်တရားကို မမြင်နိုင်ကြသေးသကဲ့သို့၊ ၎င်းတို့ထံ ဘုရားသခင် ထုတ်ပြန်သည့် ရလဒ်နှင့် ဆုံးဖြတ်ချက်များ နောက်ကွယ်က အခြေခံသဘောတရားများကို ၎င်းတို့ နားမလည်နိုင်ကြပေ။ ဆိုလိုသည်မှာ လူတို့သည် ၎င်းတို့ကို ကိုင်တွယ်ခြင်းအတွက် ဘုရားသခင် ရှိသည့် သီးသန့် နည်းလမ်းနှင့် နည်းစနစ်တို့ကို မမြင်နိုင်ကြပေ။ ဤသည်မှာ အမှုအရာတို့ကို လုပ်ဆောင်ခြင်းအတွက် ဘုရားသခင်၏ အခြေခံသဘောတရားများနှင့် ပတ်သက်ရပေမည်။ ဘုရားသခင်သည် အချို့လူတို့၏ ဆိုးယုတ်သော အပြုအမူကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရန် အချက်အလက်များ ဖြစ်ပွားမှုကို အသုံးပြုသည်။ ယင်းမှာ သူသည် ၎င်းတို့၏ အပြစ်တရားကို မကြေညာသကဲ့သို့၊ ၎င်းတို့၏ ရလဒ်ကို မသတ်မှတ်ဘဲ၊ ယင်းထက် သူတို့၏ ပြစ်ဒဏ်နှင့် ဒဏ်ခတ်ခံရခြင်းတို့ကို ခွဲဝေပေးရန်အတွက် အချက်အလက်များ၏ ဖြစ်ပွားမှုကို တိုက်ရိုက်အသုံးပြုသည်။ ဤအချက်အလက်တို့ ဖြစ်ပျက်သောအခါ၊ အပြစ်ဒဏ်ကို ခံစားရသည်မှာ လူတို့၏ ခန္ဓာဖြစ်သည်၊ ဆိုလိုသည်မှာ အပြစ်ပေးခြင်းသည် လူ့မျက်စိနှင့် မြင်နိုင်သော အရာတစ်ခု ဖြစ်ပေသည်။ လူအချို့၏ ဆိုးယုတ်သော အပြုအမူများကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်း သောအခါတွင်၊ ဘုရားသခင်က ၎င်းတို့ကို စကားများဖြင့်သာ ကျိန်ဆဲပြီး၊ သူ အမျက်ဒေါသသည်လည်း ၎င်းတို့အပေါ် ကျရောက်လာသော်လည်း၊ သူတို့ရရှိသော အပြစ်ဒဏ်သည် လူတို့မမြင်နိုင်သော အရာတစ်ခု ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်ပေသည်။ သို့သော်လည်း ဤရလဒ်မျိုးသည် လူတို့မြင်နိုင်သော အပြစ်ပေးခံရခြင်း သို့မဟုတ် အသတ်ခံရခြင်းကဲ့သို့သော ရလဒ်များထက် ပို၍ပင် ပြင်းထန်ကောင်းပြင်းထန်နိုင်သည်။ ဤသည်မှာ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် ဘုရားသခင်က ဤလူစားမျိုးကို မကယ်တင်ရန်၊ ၎င်းတို့ကို သနားကရုဏာ မပြသတော့ရန်၊ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့အတွက် သည်းမခံတော့ရန်နှင့် ၎င်းတို့ကို အခွင့်အရေးထပ်မပေးတော့ရန် သတ်မှတ်ထားပြီး ဖြစ်သော အခြေအနေများအောက်၌ ၎င်းတို့အပေါ် သူထားရှိသော သဘောထားသည် ၎င်းတို့ကို ဘေးဖယ်ထားခြင်းငှာဖြစ်သည့် သဘောထားဖြစ်သောကြောင့် ဖြစ်၏။ ဤတွင် “ဘေးဖယ်ထားခြင်း” ၏ အဓိပ္ပာယ်မှာ အဘယ်နည်း။ ဤဝေါဟာရ၏ အခြေခံကျသော အဓိပ္ပာယ်မှာ “တစ်စုံတစ်ခုကို တစ်ဖက်သို့ ထားရှိရန်၊ အာရုံမစိုက်တော့ရန်” ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဤနေရာတွင်၊ ဘုရားသခင်က “တစ်စုံတစ်ယောက်ကို ဘေးဖယ်” သည့်အခါတွင်၊ ယင်း၏ အဓိပ္ပာယ်နှင့်သက်ဆိုင်သည့် မတူညီသော ရှင်းပြချက်နှစ်ခု ရှိလေသည်။ ပထမရှင်းပြချက်က သူသည် ထိုလူ၏ အသက်နှင့် ထိုလူနှင့်ပတ်သက်သည့် အရာရာတိုင်းကို စာတန်ထံ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရန် ပေးအပ်လိုက်ပြီးဖြစ်ကာ ဘုရားသခင်က ထိုလူကို တာဝန်ယူတော့မည်မဟုတ်သကဲ့သို့ စီမံခန့်ခွဲမည် မဟုတ်တော့ချေ။ ဤလူက ရူးသည်ဖြစ်စေ မိုက်မဲသည်ဖြစ်စေ၊ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့သည် သေသည်ဖြစ်စေ အသက်ရှင်သည်ဖြစ်စေ၊ သို့မဟုတ် ၎င်းတို့၏ အပြစ်ပေးခြင်းအတွက် ငရဲကို သက်ဆင်းပြီးသည်ဖြစ်စေ၊ ဤရာများထဲမှ မည်သည့်အရာမျှ ဘုရားသခင်နှင့် ပတ်သက်မည် မဟုတ်ပေ။ ယင်းမှာ ထိုသို့သော ဖန်ဆင်းခံ တစ်ဦးသည် ဖန်ဆင်းရှင်နှင့် ဆက်နွှယ်မှုရှိမည် မဟုတ်ဟု ဆိုလိုပေမည်။ ဒုတိယ ရှင်းပြချက်မှာ ဘုရားသခင်သည် သူကိုယ်တိုင် သူ၏လက်ဖြင့် ဤလူကို တစ်စုံတစ်ရာ လုပ်ဆောင်ရန် ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ ယင်းမှာ သူသည် ဤလူမျိုး အစေခံခြင်းကို အသုံးချရန် သို့မဟုတ် ၎င်းတို့ကို အဖြည့်ခံတစ်ခုအဖြစ် အသုံးချရန် ဖြစ်နိုင်သည်။ သူသည် ဤလူစားမျိုးကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းခြင်းနှင့်ဆိုင်သည့် အထူးနည်းလမ်းတစ်ခု၊ ဥပမာအားဖြင့် ပေါလုကဲ့သို့ပင် ၎င်းတို့ကို ဆက်ဆံခြင်းနှင့်ဆိုင်သည့် အထူးနည်းလမ်းတစ်ခုရှိမည်မှာ ဖြစ်နိုင်သည်။ ဤသည်မှာ ဤလူစားမျိုးကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရန် သူသတ်မှတ်ထားပြီးဖြစ်သည့် ဘုရားသခင်၏ စိတ်နှလုံးထဲရှိ အခြေခံသဘောတရားနှင့် သဘောထားဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် လူတို့သည် ဘုရားသခင်ကို ဆန့်ကျင်ပြီး သူ့ကို မကောင်း ပြောကာ ပြစ်မှားစော်ကားသောအခါ၊ သူ၏ စိတ်သဘောထားကို ၎င်းတို့ နှောင့်ယှက်ပါက၊ သို့မဟုတ် သူ၏ သည်းခံနိုင်ခြင်း အကန့်အသတ်ကို ကျော်လွန်ရန် တွန်းအားပေးပါက၊ အကျိုးဆက်က မတွေးဝံ့စရာဖြစ်သည်။ အပြင်းထန်ဆုံး အကျိုးဆက်မှာ ဘုရားသခင်သည် ၎င်းတို့၏ဘဝများနှင့် ၎င်းတို့နှင့် ပတ်သက်သည့် အရာရာတိုင်းကို စာတန်ထံ အပြီးတိုင် လွှဲအပ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့သည် ထာဝရကာလပတ်လုံး ခွင့်လွှတ်ခံရမည် မဟုတ်ပေ။ ဤသည်မှာ ဤလူသည် စာတန်၏ ပါးစပ်က အစာ၊ သူ့လက်ထဲ၌ ရှိသော ကစားစရာအရုပ် ဖြစ်သွားသည်ဟု ဆိုလိုပြီး ထိုအချိန်မှစ၍ ဘုရားသခင်သည် ၎င်းတို့နှင့် နောက်ထပ် ဘာမျှ မသက်ဆိုင်တော့ပေ။ စာတန်က ယောဘကို စုံစမ်းနှောင့်ယှက်သောအခါ၊ မည်သည့်ဒုက္ခ ဖြစ်ခဲ့သည်ကို သင်တို့ စိတ်ကူးနိုင်ပါ၏လော။ ယောဘ၏ အသက်ကို ထိခိုက်ရန် စာတန်ကို ခွင့်မပြုထားခဲ့သည့် သတ်မှတ်ချက်အောက်တွင်ပင်၊ ယောဘသည် ဒုက္ခကို ကြီးစွာ ခံစားခဲ့ရဆဲဖြစ်သည်။ စာတန်ဆီသို့လုံးဝ လွှဲအပ်ခြင်း ခံရပြီးသည့်သူ၊ စာတန်၏ လက်ခုပ်အတွင်း လုံးဝရှိသူ၊ ဘုရားသခင်၏ ဂရုစိုက်မှုနှင့် သနားကရုဏာတို့ကို လုံးဝ ဆုံးရှုံးပြီးသောသူ၊ ဖန်ဆင်းရှင်၏ အုပ်စိုးမှုအောက်တွင် မရှိတော့သည့်သူ၊ သူ့ကို ကိုးကွယ်ရန် အခွင့်နှင့် ဘုရားသခင်၏အုပ်စိုးမှုအောက်တွင် ရှိသော ဖန်ဆင်းခံဖြစ်ရန် အခွင့်ကို ဖယ်ရှားခံရပြီးသူနှင့် ဖန်ဆင်းခြင်း၏ အရှင်နှင့် ဆက်ဆံရေး လုံးဝ ပြတ်တောက်သွားသူအပေါ် စာတန်က ဖြစ်စေမည့် ဖျက်ဆီးမှုဒဏ်ကို စိတ်ကူးရန် သာ၍ပင် ခက်ခဲသည် မဟုတ်လော။ ယောဘကို စာတန်၏ နှိပ်စက်ညှဉ်းပန်းခြင်းက လူ့မျက်စိနှင့်မြင်နိုင်သော အရာတစ်ခုဖြစ်သော်လည်း၊ ဘုရားသခင်က လူတစ်ယောက်၏ အသက်ကို စာတန်ထံ ဘုရားသခင် လွှဲပြောင်းပေးလိုက်ပါက၊ အကျိုးဆက်များက လူသား စိတ်ကူးနိုင်စွမ်းကို ကျော်လွန်ပေသည်။ ဥပမာအားဖြင့် လူအချို့သည် နွား၊ သို့မဟုတ် မြည်းအနေနှင့် ပြန်လည် မွေးဖွားကောင်း မွေးဖွားနိုင်သော်လည်း၊ အချို့မှာ မသန့်ရှင်းသည့် ညစ်ညူးသော ဝိညာဉ်များ စသည်တို့၏ နေရယူခြင်းနှင့် ဝင်ပူးခြင်းကို ခံရကောင်းခံရနိုင်ပေသည်။ ယင်းမှာ ဘုရားသခင်က စာတန်ထံ လွှဲပြောင်းသော လူအချို့၏ ရလဒ်များဖြစ်သည်။ အပြင်ပန်းမှကြည့်လျှင် သခင်ယေရှုကို လှောင်ပြောင်ခဲ့သော လူများ၊ မကောင်းပြောခဲ့သောလူများ၊ ရှုတ်ချခဲ့ပြီး ပြစ်မှားစော်ကားခဲ့သော လူများသည် မည်သည့် အကျိုးဆက်မျှ မခံစားခဲ့ရဟု ထင်ရသည်။ သို့သော် အမှန်မှာ ဘုရားသခင်သည် အရာရာတိုင်းနှင့်ပတ်သက်၍ ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရန် နည်းလမ်းတစ်ခု ရှိပေသည်။ လူအမျိုးအစားတိုင်းကို သူကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းပုံ၏ ရလဒ်ကို လူတို့အား ပြောပြရန် ရှင်းလင်းသော ဘာသာစကားကို သူအသုံးပြုကောင်း ပြုမည်မဟုတ်ပေ။ တစ်ခါတစ်ရံ၌ သူသည် တိုက်ရိုက် စကားမပြောဘဲ၊ ယင်းထက် တိုက်ရိုက် ဆောင်ရွက်သည်။ သူက ယင်းနှင့်ပတ်သက်၍ စကားမပြောခြင်းသည် ရလဒ်မရှိဟု မဆိုလိုပေ- အမှန်တွင်၊ ထိုသို့သော ကိစ္စရပ်တွင် ရလဒ်က သာ၍ပင် ပြင်းထန်ဖို့ ဖြစ်နိုင်ပေသည်။ အပြင်ပန်းမှကြည့်ပါက၊ သူ၏သဘောထားနှင့် ပတ်သက်၍ တိတိကျကျ သူမပြောဆိုသော သူအချို့ ရှိသည့်အလား ထင်ရကောင်း ထင်ရနိုင်သော်လည်း၊ အမှန်တွင် ဘုရားသခင်သည် ၎င်းတို့ကို အာရုံမစိုက်လိုခဲ့သည်မှာ အချိန်ကြာပြီဖြစ်သည်။ သူသည် ၎င်းတို့ကို ထပ်မမြင် လိုတော့ပေ။ ၎င်းတို့လုပ်ဆောင်ခဲ့သော အရာများနှင့် ၎င်းတို့၏ အပြုအမူတို့ကြောင့်၊ ၎င်းတို့၏ သဘာဝနှင့် ၎င်းတို့၏ အနှစ်သာရကြောင့်၊ ဘုရားသခင်သည် ၎င်းတို့ကို သူ့မြင်ကွင်းမှ ပျောက်ကွယ်သွားရန်သာ အလိုရှိသည်၊ ၎င်းတို့ကို စာတန်ထံ တိုက်ရိုက် လွှဲအပ်ရန်၊ ၎င်းတို့၏ စိတ်ဓာတ်၊ ဝိညာဉ်နှင့် ခန္ဓာကို စာတန်အားပေးရန်နှင့် ၎င်းတို့နှင့်ပတ်သက်၍ စာတန် လုပ်ဆောင်လိုသည့်အရာ မည်သည့်အရာကိုမဆို လုပ်ဆောင် ခွင့်ပေးရန် အလိုရှိလေသည်။ ၎င်းတို့ကို မည်သည့် အတိုင်းအတာထိ ဘုရားသခင် မုန်းသည်၊ မည်သည့် အတိုင်းအတာအထိ ၎င်းတို့ကို စက်ဆုပ်သည်မှာ ရှင်းပေသည်။ ဘုရားသခင်က ၎င်းတို့ကို တစ်ဖန် မမြင််ချင်တော့သည်အထိနှင့် ၎င်းတို့နှင့်ပတ်သက်၍ လုံးဝ လက်လျှော့ရန် ပြင်ဆင်သည်အထိ၊ ၎င်းတို့ကို သူ ကိုယ်တိုင် ကိုင်တွယ်မဖြေရှင်းလိုတော့သည် အထိပင် လူတစ်ဦးက ဘုရားသခင်ကို အမျက်ထွက်စေပါက- ယင်းသည် ၎င်းတို့ကို သဘောရှိ လုပ်ဆောင်ရန်၊ စာတန်အား သူ နှစ်သက်သည့် မည်သည့်နည်းလမ်းဖြင့်မဆို ၎င်းတို့ကို ထိန်းချုပ် ခွင့်ပေးရန်၊ ဝါးမျိုခွင့်ပေးရန်နှင့် ဆက်ဆံခွင့်ပေးရန် ၎င်းတို့ကို ဘုရားသခင်က စာတန်ထံ လွှဲအပ်မည့်အဆင့်ထိရောက်ပါက- ဤလူသည် လုံးဝ အဆုံးသတ်ပြီဖြစ်သည်။ ၎င်းတို့၏ လူသား ဖြစ်ပိုင်ခွင့်သည် အမြဲတစေ ရုတ်သိမ်းခံရပြီးဖြစ်သကဲ့သို့၊ ဘုရားသခင်၏ ဖန်ဆင်းခြင်းထဲက ၎င်းတို့၏ ဖန်ဆင်းခံတစ်ဦး ဖြစ်ပိုင်ခွင့်သည် အဆုံးသတ်သို့ ရောက်ရှိပြီးဖြစ်သည်။ ဤသည်မှာ အပြင်းထန်ဆုံးသော အပြစ်ပေးခြင်းမျိုး ဖြစ်သည် မဟုတ်လော။

အထက်က အရာအားလုံးသည် “ယခုဘဝနောင်ဘဝ၌ မလွှတ်နိုင်။” ဟူသော နှုတ်ကပတ်တော်များ၏ ပြည့်စုံသော ရှင်းပြချက်ဖြစ်ပြီး၊ ယင်းသည် ကျမ်းစာမှ ဤကျမ်းပိုဒ်များနှင့် ပတ်သက်သည့် ရိုးရှင်းသော ရှင်းလင်းချက်အဖြစ်လည်း အသုံးတော်ခံပေသည်။ ယခု သင်တို့သည် ယင်းနှင့်သက်ဆိုင်သည့် သိနားလည်မှုတစ်ခုရှိသည်ဟု ငါ ယုံကြည်သည်။

နှုတ်ကပတ်တော်သည် လူ့ဇာတိ၌ ပေါ်လာ၏ စာအုပ်ထဲရှိ “ဘုရားသခင်၏ အမှုတော်၊ ဘုရားသခင်၏ စိတ်သဘောထားနှင့် ဘုရားသခင် ကိုယ်တော်တိုင် (၃)” မှ